روزي روزگاري خارك

خون دلِ صنعت نفت در اين غروبِ روبه شب گراييده، هنوز و بسرعت بر اين نفتكش هاي شكمباره درپمپاژ است وما دربازگشت قدم بر ساحل و اتاق كنترل ميترينگ و نظارت بر صادرات اين در سياهی مي نهيم.جزيره در سياهي شب آرميده و هنوز مشعل هاي زرد فروزان مانده از عهد كنسرسيوم چون غول چراغ جادوي سربراورده از ميدان نفت خارك، برآسمان شب فوت مي كنند ومي دمند و گازهاي همراهي كه سالها به بادفناي اسمان جزيره رفته اند هنوز مي سوزند و مي الايند و بوي نفتا ورطوبت شرجي زياد اينجا را باهم به اعماق وجود كارمندان و ساكنان مي فرستند.نفت بيدار است و قلبش همراه با قلب ونبض اقتثصاد ايران در اين ترمينال و درپاي اين نفتكش ها با سياهي تمام مي زند. شب ها روز مي شود وزمان مي گذردو گذشتگان ميروندوآيندگان فرا مي رسند شايدكه از پس نبض زندگي جزيره روزي بهتر ازروزگارانكهن داشته باشندوتوسعه ورفاه و بهروزي اي بالاتر براي آيندگان فرا آورند.