توسعه« صنعت نفت يكپارچه» با چشم اندازها و منابع انسانيِ بزرگ

شايد مهمترين هدفگيري در دوران جديد براي صنعت نفت و سكانداران نو آن بازنگري و احيا و نوسازي مجدد هويت  آن و بازگرداندن يكپارچگي صنعتي و نوين به آن باشد. هرچند قرار نيست اين يكپارچكي با حلقه هاي كهن و قديمي و مشاغل و فرايندهاي گذشته احيا شود اما اگر از اين صنعت سه ركن مهندسي،عمليات و مديريت  گرفته يا سست شود  عملا پايه هاي آن بي رمق وناكارامد خواهد شد. اين سه ركن عوامل توليد،پردازش و چرخش اطلاعات،دانش و نواوري در صنعت هستند كه فروكاستن صنعت به نگاه صرفا حاكميتي (صرف مديريت)  ساير اركان اين سيستم را نيز مختل مي كند و نيروي انساني عملا محاط در آنهايند. شركت هاي مهندسي تزريق كننده بينش مهندسي و تكنولوژي به صنعتند و قوام بخش دانش وبخش هاي عملياتي ( در هر زنجيره  از اكتشاف و پالايش و انتقال تا فروش و توزيع و تامين سوخت) برسازنده  مسئله و چالش و لاجرم ضرورت حل آنها( عنصري كه پايه تحول و توسعه منابع انساني است) ودر نهايت اين مديريت است كه بايد خودش برامده از اين  دو ركن باشد و به سامان رساندن صنعت را با ساختن چشم اندازهاي نو و جذاب و پويا ثمربخش و هموار كند.